Luiks slot op Antwerpse prijsschutters
DEURNE - Met zeventien goals in zes wedstrijden was R Antwerp FC niet alleen de onverwachte leider in deze competitie, maar ook de vlotst scorende ploeg van het land. De Antwerpse prijsschutters werden zaterdag echter achter slot en grendel geplaatst. De Great Old zag geen kans de Luikse organisatie open te wrikken en bleef voor de allerkeerste keer stom. Ondanks het ontbreken van doelpunten en academische voetbalmomenten, beleefde de Bosuil een prangende voetbalavond met een adembenemend slot. Ook dan bleven de verdedigingen de aanvallers helaas de baas.
Mark Van der Linden en Cisse Severeyns moesten zaterdag boeten voor hun fonkelnieuwe reputatie, verworven in een indrukwekkende seizoensstart. Het vlot scorende duo kreeg de weinig zachtzinnige heren Quaranta en Giusto aan de broek. Met een strikte mandekking en grondig sloperswerk werd de Antwerpse aanval aan banden gelegd. De verre knallen van Frans van Rooij vormden immers geen echte bedreiging voor de Stojic-cijns keepende Joegoslaaf van de bezoekers.
Uit de vorige woorden mag niet afgeleid worden dat RFC Luik met alleen negatieve bedoelingen naar de Bosuil was getrokken. Vooral in de eerste helft liet het team van Waseige leuke dingen voor de mensen zien. Onder aanvoering van een alomtegenwoordige Veyt legden de Walen betere werkstukjes op de grasmat. Varga pakte met een spectaculaire omhaal uit. De vingertoppen van Wim De Coninck dreven een knal van Veyt richting staander. De Antwerpse doelman moest ook de ingevallen Waseige tegemoet. De thuisploeg had het lastig om de Luikse furie bij te sloffen en beperkte zich tot verre, strakke pogingen van Frans van Rooij en Mark Van der Linden.
Pas na de rust kwam rood-wit onder stoom. Wim De Coninck moest eerst nog een kopbal van Malbasa na een vrije trap van een steeds beter draaiende Boffin, uit de benedenhoek slaan. Nadien ging alle aandacht naar het Luikse doel. Stojic moest nog maar eens een pegel van Frans van Rooij pareren. En bij een kopbal van Thierry Pister had hij niet alleen een gelukkige hand, maar ook de hulp van de Sart op de doellijn nodig. De sfeer op het veld werd steeds bitsiger, maar Marcel Van Langenhove werkte zich moeiteloos door de problemen.
Niet door als een wildeman met gele of rode kaarten te wapperen, maar door de spelers precies te laten aanvoelen waar de grenzen lagen en wie baas was. Zo groeide vooral het slotkwartier tot een boeiende voetbalbrok uit. R Antwerp FC gooide alle krachten in het offensief, maar voetbalde zonder overleg, vond geen opening in het rood-blauwe gordijn. Aan de overkant kreeg Veyt van Malbasa nog een prima kans voorgeschoteld, maar de Waregemnaar richtte te hoog. Het bleef dus 0-0. Een score die beide ploegen tevreden stelde en dit keer ook het publiek niet teleurstelde.
De Great Old, die door de concurrenten steeds ernstiger genomen wordt, krijgt het moeilijk zijn imponerende reeks te verlengen. Het team van A.D. Kessler kan als het niet helemaal naar wens loopt, ondanks alle kwaliteiten ook zijn zwakke plekken niet echt verdoezelen. De komst van Hans-Peter Lehnhof is alleen daarom al erg belangrijk. Hij moet voor nieuwe impulsen zorgen die de Sinjoren in de kopgroep kunnen handhaven (François Collin - Het Nieuwsblad - 21/09/1987).
Thuisploeg bijt tanden stuk op taaie Luikse tegenstrever
DEURNE — Vanuit zijn zitje in de eretribune was Hans-Peter Lehnhoff, de Westduitse aanwinst van R Antwerp FC, zaterdagavond een bevoorrecht toeschouwer bij het eerste puntenverlies in eigen stadion van de Great Old. Niettemin blijft het team van trainer George Kessler ook na zeven speeldagen ongeslagen de ranglijst aanvoeren. Zij het dat in die positie voortaan het gezelschap van RSC Anderlecht en KV Mechelen getolereerd moet worden. Zulks betekent allerminst dat de periode van hoogconjunctuur bij de rood-witten nu afgesloten is. Na afloop van het duel tegen RFC Luik was alvast niemand ontevreden over het resultaat.
Met reden trouwens, de Marijntjes waren ongetwijfeld het sterkste elftal dat R.A.F.C. dit seizoen thuis al te bekampen kreeg. Een moeilijk te maneuvreren tegenrtrever, prima georganiseerd, bikkelhard achterin en sporadisch gevaarlijk ook. De puntendeling was dan ook een logische uitslag na een onderhoudende en fel betwiste match, die echter nooit de hoogste toppen scheerde. Dat kon ook niet, vermits de thuisploeg duidelijk niet over de middelen beschikte om het sterke Luikse geheel uit verband te spelen.
Vooral in de eerste periode leek het erop alsof enkele Antwerpspelers een snipperdag hadden genomen. Je kon er toen gewoon niet naast kijken dat er in het goed draaiende geheel van George Kessler toch nog enkele zwakke pionnen lopen. In die optiek is het aantrekken van H.-P. Lehnhoff van de 1.FC Köln beslist geen overbodige luxe. Ook al is de te leveren financiële inspanning niet bepaald min. Arek Klimas vond op rechts zijn draai niet. Volgens zijn bekende concept aarzelde de trainer niet om al na een half uur een vervanging door te voeren en Harry Cnops in te brengen.
Voor een ommekeer zorgde dat niet in een vlakke eerste speelhelft die wel vinnig en snel was gestart, maar vlug wegzakte naar een middelmatig niveau. Met te weinig prangende fasen ook, want zowel Stojic also zijn overbuur Wim De Conik moesten weinig in actie komen. De Luikse doelman reageerde wel twee keer alert op pogingen van Frans van Rooij en Mark Van der Linden, de beste kans voor rusten was voor Veyt, die een afstandsschot via de vingertoppen van Wim De Coninck op de staak zag belanden.
R.A.F.C. begon agressiever aan de tweede 45 minuten, maar moest op zijn hoede zijn voor de Luikse tegenstoten. Bij een ervan kopte Quain slechts centimeters naast. Slecht gericht waren dit keer ook de vrije trappen van Frans van Rooij, die de rood-blauwe muur niet konden omzeilen. Vermits ook Cisse Severeyns in de greep zat van een bikkelharde en rudimentair verdedigende Giusto, ging er van de Antwerpaanval te weinig scherpte uit. Met nog een kwartier te gaan had de thuisploeg niettemin op voorsprong kunnen klimmen.
Mark Van der Linden verlengde een door Frans van Rooij getrapte hoekschop tot bij Thierry Pister, die aan de tweede paal fraai inkopte. Slechts met vereende krachten konden Stojic en de Sart daar een Antwerpdoelpunt voorkomen. Het was het sein voor een verwoed, zij het wat ordeloos slotoffensief van de rood-witten, bij wie Cisse Severeyns met enkele knappe versnellingen toch nog voor gevaar kon zorgen. De volle inzet kreeg R.A.F.C. niet meer binnen bereik.
Tegen een taaie Luikse ploeg betekende dat echter geen oneer. En zo had de jongste weken verwende thuisaanhang het ook begrepen. Zelfs dit goede R.A.F.C. heeft immers nog altijd beperkingen, al kan H.-P. Lehnhoff daar in de komende weken allicht wat aan doen (Luk Luyten - GvA - 21/09/1987).
|
