Duo Van Ankeren-De Bilde zorgt voor bisnummer
Aalst - Connaisseurs of wat er voor moet doorgaan zullen het ongetwijfeld over de eerste Aalsterse match in het post-De Bilde-tijdperk gehad hebben, maar nadat de nieuwste Anderlecht-aanwinst zijn Gouden Schoen in ontvangst had mogen nemen, was er naar ons gevoel geen Ajuin meer die daar nog bij stilstond.
Veel belangrijker was het bereiken van de tweede Aalsterse halve bekerfinale uit de geschiedenis. In de tweede helft bewerkstelligd door het beste aanvalsduo van het land Van Ankeren-De Bilde, ten koste van een onmondig R Antwerp FC. De Great Old kwam wel op voorsprong, maar moest de wet van de sterkste ondergaan. Zo simpel was dat.
Aalsttrainer Ceulemans huldigde voor deze kwartfinale tegen R.A.F.C. voor één keertje de stelregel "never change a losing team". De elf die RSC Anderlecht vorige zaterdag het vuur aan de schenen legden, mochten nu proberen de Bosuilen in een kooitje te vangen. Papa aller papa's Ratko Svilar opteerde in grote lijnen voor de ploeg die tegen Cercle van het veld stapte. Hij speelde dus met Rudi Taeymans en zonder John Aloïsi. Verder werd de heroptredende Kurt Vangompel in plaats van de zaterdag nochtans verdienstelijk debuterende William Verbeeck in de basis gedropt.
De wedstrijd begon meteen spetterend. Van Ankeren lanceerde De Bilde voor een indrukwekkende solo. De goed uitgelopen Yves Van der Straeten voorkwam na precies 37 seconden erger. De blitz-start van KSC E. Aalst kende evenwel geen vervolg. Zo kon rood-wit de partij meer en meer gaan controleren. Wim Kiekens mikte eerst nog wel ver naast. Even later sloeg rood-wit de helft van het afgeladen volle Pierre Cornelisstadion met verstomming. Een voor Lamberg aanvankelijk ongrijpbare Monteiro Rubenilson opende schitterend op Krist Porte die beheerst De Schrijver omspeelde en simpel binnentikte. Op het kwartier vond KSC E. Aalst zijn tweede adem. Bij de eerste echte stormloop was het meteen bingo. Van Wambeke toverde een al even sublieme splijtende pass uit zijn linkervoet. Meyssen glipte netjes door de handbalverdediging van R.A.F.C. en werkte koel af.
Wie dacht dat "den Eendracht" nu in overdrive zou gaan, kwam bedrogen uit. De wedstrijd zakte als een pudding in elkaar. De bezoekers kwamen zo op hun kousenvoeten weer in de match. Dat resulteerde in een reuzekans voor George Kulcsar na slordig verdedigwerk van Van Der Hoorn. De Schrijver gooide zich gepast in de voeten van de Australiër.
Nummers 7 en 8 voor Edje
Even voor de rust kwamen de Ajuinen toch weer opzetten. Vanderhaeghe vond tot twee keer toe een attente Yves Van der Straeten op zijn weg. De lel en de punter op aangeven van Van der Hoorn hadden beter verdiend. Geen nood, dat zette Van Ankeren kort na de appelsientjes met zijn zevende bekerpot in drie partijen wel even recht. Voor het knappe voorbereidende werk tekenden De Bilde en Temmerman. R.A.F.C. moest nu komen en KSC wachtte rustig de counter af. Een kruisraket van George Kulcsar noch het inbrengen van John Aloïsi brachten baat, ook al moest Lamberg bij deze laatste aan de noodrem hangen. Een tweede gele kaart was hier op zijn plaats geweest.
De vrije trap van Kurt Vangompel dwong Van der Hoorn ei zo na tot een own-goal. Halfweg de tweede periode dwongen de aalvlugge spitsbroeders Van Ankeren-De Bilde Rudi Smidts en co. op de knieën. Van Ankeren rondde zijn solo zelf af. De Bilde liet na een haakfout van Nico Broeckaert de eer aan Meyssen. Einde van de match, van dan af stond nog slechts één ploeg op het terrein. Het begin van een nieuw Aalsters feestje, daar kon ook een vrije trap van Krist Porte op de kruising geen verandering meer in brengen (Kurt Van Laere - GvA - 16/02/1995).
Kwartfinale Beker van België door Peter
In een zo goed als uitverkocht Pierre Cornelisstadion is de Great Old er niet in geslaagd om het bekeravontuur verder te zetten. Rood-wit werd in een dol Aalsters kwartier na rust weggeveegd. Aan de supporters heeft het ook dit keer niet gelegen. De liefdevolle kleuren waren goed vertegenwoordigd voor het bekertreffen in de Ajuinstad. De club trekt thuis niet veel volk, maar daarvan gaan er blijkbaar ook veel mee op verplaatsing. Na zeven minuten gaf Krist Porte het rood-witte legioen hoop. Rubenilson Monteiro ondernam een succesvolle actie, stuurde Krist Porte binnendoor en de onder Ratko Svilar weer opengebloeide ex-Gentenaar scoorde fraai.
Lang duurde de vreugde niet. Harald Meyssen bracht even na het kwartier de stand in evenwicht, na slordig uitverdedigen van Nico Broeckaert. De storm luwde en voor rust dreigde enkel de thuisploeg nog twee keer via Vanderhaeghe. Yves Van Der Straeten redde knap.
Na de rust was het bekerliedje snel uitgezongen. De Bilde trok op wandel door de Antwerpdefensie, zag de ontsnapte Van Ankeren, pasje opzij en 2-1 voor de thuisploeg. Even nog leek R.A.F.C. terug te slaan, George Kulcsar stak frustraties in een verschroeiend schot, door De Schrijver in corner gedevieerd. Toen vond SC E. Aalst het welletjes. De thuisploeg begon de bezoekende rood-witten simpel weg te tikken. Van Ankeren was iedereen te snel af en zorgde met een lage schuiver voor 3-1. Dan opnieuw De Bilde. Nico Broeckaert kon niet anders dan hem neer te duwen, Meyssen zette de penalty om. De thuisploeg kreeg nog kansen om de score op te drijven.
Yves Van Der Straeten behoedde de ploeg voor een vernedering. Krist Porte van zijn kant, knalde nog een vrije trap tegen de lat aan en zorgde daarmee voor het laatste wapenfeit in een aantrekkelijke cupmatch, gewonnen door de thuisploeg (Antwerp clubblad-13 - 25/02/1995).
|
