Rood-wit terechte overwinnaar
Seraing — Daar waar de Royal Tilleur Club Liège de Luikse hoop op nieuwe voetbalglorie in de Vurige Stede gestalte geeft door voor elke thuismatch gegarandeerd 9 à 10.000 man op de been te brengen, lijkt het er sterk op dat RFC Seraing al opgehouden heeft te bestaan. De al makkelijk te tellen aanhang van de Metallo's heeft blijkbaar de handdoek geworpen en gaf het op. Nog amper 700 betalenden vonden de weg naar Le Pairay om er hun ploeg verbaal naar behoudszekerheid te schreeuwen. Weinig overtuigend trouwens, want het handjevol Sinjoren, dat in het bezoekersvak achter het doel onderkomen vond, haalde het met lengten voorsprong in de decibelstrijd rond het veld.
Het aangekondigde vertrek van mecenas Blaton en de low-budget perspectieven voor volgend seizoen heeft supporters en spelers aan het denken gezet. "Vallen ze er dit jaar niet uit, dan is dat toch voor het jaar daarop", lijkt de steeds weerkerende dwanggedachte. Iedereen weet dat, ook trainer Ferrera, die volhoudt dat zijn ploeg het niet opgeeft en vecht tot de laatste snik. Hij wil bewijzen dat dit FC Seraing een eersteklasse-team is. Hij zal daar misschien in slagen, ook al vertoeven de meeste spelers in gedachten al aan de groene overkant, maar dat zal evenzeer afhangen van de eindspurt van KSK Beveren, KSV Waregem en... VC E. Aalst.
Zaterdag had RFC Seraing wellicht een puntje kunnen pakken. Zeker op basis van de sterke tweede helft en een aantal serieuze kansen. Hoewel Cisse Severeyns en Ganiyu Owolabi in het laatste halfuur vier gave kansen onbenut lieten. Doelman Beeken, die wekelijks aan het bewijzen is dat hij de voorkeur op Heinen verdient, had daar met enkele schitterende reddingen, evenwel zijn deel in. Beeken liet zijn team hopen tot het laatste fluitsignaal, maar Yves Van der Straeten stond aan de overkant niet de krant te lezen. Hij kreeg het eigenlijk niet zo hard te verduren, wellicht omdat de twee Luikse spitsen, Edmilson en Lawaree, totaal het zwijgen opgelegd kregen van Rudi Smidts en Geert Emmerechts.
Het begon bovendien slecht voor RFC Seraing, dat fel opgejaagd werd door Cisse Severeyns en Ganiyu Owolabi. Pagal deed uiterst vervelend bij een vrijschop in het voordeel van RFC Seraing. Hij trapte in de plaats van Crapa, die een goede rechter heeft en normaal instaat voor dit werk op rechts. Stuntelig in de voeten van een Antwerpverdediger, die in een tijd de snelle Ganiyu Owolabi in de diepte stuurde om doelman Beeken kansloos te laten. De Nigeriaan zette zijn ploeg meteen op rozen. FC Seraing moest nu massaal kiezen voor de aanval. Dat lukte slechts gedeeltelijk, want buiten een mooie actie Quain-Lawaree-Teppers, een kopbal van Pagal en twee afstandsschoten van Crapa, stelde de eerste helft niet veel meer voor dan een doordeweeks potje derdeklassevoetbal.
Na de pauze werd het beter, spannender alleszins. Teppers schakelde een versnelling hoger en beheerste de middenstrook. Balbezit voor de thuisploeg, met een knap schot van Crapa, op een Antwerpbeen. Edmilson nam voor een keer, de enige keer trouwens, de maat van Rudi Smidts en zette scherp voor. Lawaree slaagde er in, van net voor de doellijn de bal onderkant lat te kegelen. De leder sloeg op de doellijn terug in het veld. FC Seraing bleef komen, maar deed dat te impulsief. R.A.F.C. kon de geliefkoosde counter ten volle uitspelen. Met de reeds genoemde kansen en missers tot gevolg. Al bij al een verdiende zege voor de Bosuil-jongens (P. La - GvA - 25/03/1996).
Retrospectieve door Peter
Voor amper 1500 toeschouwers maakten RFC Seraing en R Antwerp FC er een aangenaam kijkstuk van. Er waren voldoende kansen om een heel andere eindscore te wettigen. De vroege goal van Ganiyu Owolabi bleek voldoende voor de zege.
R Antwerp FC sprong na de vroege voorsprong slordig met de kansen om. Dat ontlokte trainer Laszlo Fazekas de opmerking dat de match slecht voor hartlijders was geweest. Rudi Smidts (perfecte dekking op Edmilson), Geert Emmerechts (idem op Lawaree), Wim Kiekens (werklustig) en Ganiyu Owolabi (camoufleert de mindere vorm van spitsbroeder Cisse Severeyns zetten een sterke prestaties neer. Ook Cvijan Milosevic draaide op een behoorlijk toerental, al werd hij te dikwijls zwaar aangepakt door de drieste Luikse defensie. Conclusie? Terechte overwinning voor een degelijk rood-wit elftal (Antwerp Clubblad-17 - 05/05/1996).
|
