Antwerpen - Met twee doelpunten verschil, doelpunten die Jean Trappeniers niet de minste kans schonken om de Antwerpaanhang van zijn kwaliteiten te overtuigen, heeft K Beerschot VAV eindelijk de Wisselbeker André Deckers voor het eerst in zijn toonkast gespeeld. Een overwinning die door weinigen aangevochten zal worden, vermits de thuisploeg individueel en collectief ditmaal sterker uitviel dan de rood-witten, die gisteren niet in staat bleken hun paars-witte tegenstanders van antwoord te dienen.
Ook al lag het tempo van de tweede wedstrijd onmiddellijk heel wat hoger dan wat de Mechelse acteurs op de appetijtelijke Kielse grasmat legden, dan bleven de werkelijke wapenfeiten voorlopig nog beperkt. Wel was er de drukke bedrijvigheid in het middenveld, met contacten die bewezen dat beide partijen het meenden: een doorbraak van Ove Eklund die slechts moeilijk door Laureyssen gestopt kon worden, een inzenden van Mallants dat Jean Trappeniers zonder erg naast de bal zag grijpen en de kopbal van de opgerukte Dalving op pas van Mallants die naast de paal buitenliep. Als voorgerecht kon dat te11en , temeer omdat dit onmiddellijk gevolgd werd door een kopdoelpoging van Roger Van Gool nadat Louis van Gaal de bal netjes voor het doel had gezet.
Save
Die combinatie was beslist een doelpunt waard en zou er trouwens ook gekomen zijn als Laureyssen niet een save had uitgehaald die beslist felicitaties verdiende . De rood-witten bleven meteen de pedaal induwen . Jos Van Riel en René Desaeyere brachten de bal gemakkelijk doorheen het middenveld waardoor Roger Van Gool enkele keren alsook René Desaeyere nogmaals doelman Laureyssen onder vuur namen. De onverwachte aanwezigheid van Nicolaes bracht de thuisploeg weinig baat. De paars-witten konden zich niet gemakkelijk loswerken, ook al kwam Jos Heyligen af en toe wel vooraan aanleunen. Niet eens verwonderlijk dat Tolsa van ver naast moest komen schieten.
Evenwicht
Infeite slaagde geen van beide ploegen erin werkelijk zijn wil op te dringen. Ook als was Royal Antwerp FC licht de meerdere, de bal bleef toch van de ene naar de andere speelhelft trekken, zonder dat het bedrijvige middenveld erin slaagde wie dan ook af te zonderen. Louis van Gaal geraakte wel eens bijna door, maar werd door Van Gucht op onorthodoxe manier afgestopt, hem even later door Van Staeyen nagedaan als Xavier Caers kwam oprukken. Mede daardoor moest scheidsrechter Schaut herhaaldelijk het spel onderbreken, wat er niet toe bijdroeg dit vloeiende te houden. Bracht Royal Antwerp FC meer de bal in de richting van Laureyssen, deze werd niet zo erg belaagd dat hij er geen raad mee wist. Wanneer Willy Van Der Wee een onderschepte voorzet trapte en Louis van Gaal, volledig afgezonderd, een kopstoot mocht plaatsen, had de lokale doelman werkelijk geluk dat de bal naast de verste paal buitenvloog.
Doelpunt
Mag men aannemen dat meerdere spelers de inspanningen van de eerste periode in de benen voelden? Verscheidenen onder hen kwamen slechts langzaam onder stroom en bezondigden zich aan overdreven baldragen en slechte voorzetten. Een uitzodering maakte de combinatie Nicolaes-Geyselaers-Mallants, wat de heroptredende linksbuiten toeliet Jean Trappeniers kansloos te laten. Dit had voor gevolg dat de paars-witten een betere cadans kregen en de verdediging van de Great Old onder druk gingen zetten.
Het Antwerpse middenveld bleef daardoor meer achteraan, zodat de nodige verbinding mank begon te lopen. Ove Eklund, Flemming Lund, Louis van Gaal en later ook Walter Ferreira nuttig bij de bal gebracht konden worden. Beerschot zag in die omstandigheden kans de voorsprong nog aan te dikken. Dat Van Opdorp de voorsprong verdubbelde, klinkt mogelijk verrassend. De opgerukte verdediger plaatste een schot dat ook dan Jean Trappeniers niet de minste kans liet. Daarmee werd de finale van dit toernooi definitief in de plooi gelegd. Royal Antwerp FC legde zich bij de stand van zaken neer, terwijl de thuisploeg rustig naar het einde stevende (Marcel Geysen - GvA - 1973-08-10)
Finale Wisselbeker Deckers
De finale bracht onmiddellijk spanning en tempo. Vooral Royal Antwerp FC draaide goed rond, onder impuls van een erg goede René Desaeyere. Gelukkig was Lauryssen sterk en had hij voor hem Tolsa en Dalving lopen, die alles opkuisten. De enige reacties van Beerschot werden toen ingedijkt door slingerbacks Bob Geens en Jos Velser, die kort op Nicolaes speelde.
Ruststand 0-0. Na de rust kwamen de rood-witten er niet meer bij te pas. Twee prachtige doelpunten concretiseerden een vooral collectieve thuisploeg |
