Oostenrijks scenario voor late strafschop van Alfred Riedl
DEURNE Bosuilstadion - Is de uitslag niet voor discussie vatbaar, de wijze waarop de rood-witten aan deze moeizame overwinning geraakt zijn, is dat wel. Pas vijf minuten voor tijd scoorde de thuisploeg uit een strafschop. Het scenario was door alle ingewijden gekend.
Karl Kodat slalomde op enkele vierkante meter een paar verdedigers voorbij, werd toen duidelijk gehinderd door het uitgestrekte been van Coutereels en maakte een sierlijke noodlanding. Het was voor Fred Riedl een koud kunstje om zijn achtste penalty om te zetten, al dook Curcic wel naar de goede hoek.
Voor de Luikenaars, die 85 minuten lang met hart en ziel hadden gespeeld om dit gelijk spel gaaf te houden, was het een harde klap. De boze Depireux zocht zijn revanche tegen René Desayere, eerst met een elleboogstoot (geel) en na het eindsignaal met 'n nieuwe aanslag (rood). Een incidentrijk slot van een wedstrijd, waarin R Antwerp FC altijd maar beukte op een versterkte Luikse verdediging, die hoegenaamd niet wou capituleren en de meestal ongeordende acties van de rood-witten vastberaden kon opvangen, mede omdat de bal voor de verdedigers, niet voor de aanvallers rolde. Een tikkeltje pech bij de aanvang van iedere helft, hield R Antwerp FC telkens van een doelpunt weg, dat de al te veel gesloten wedstrijd een heel andere oriëntatie had kunnen geven. In de aanvangsminuut kopte Jos Heyligen immers tegen het been van Curcic. Kort na de rust plofte een zwaar vluchtschot van Fred Riedl tegen de bovenlat. Buiten die twee fazen zaten er nog wel een paar hele en halve kansen in voor de rood-witten, o.m. voor Jos Heyligen en Fred Riedl, maar het had toch heel wat voeten in de aarde alvorens Fred Riedl vanop de penaltystip mocht aanleggen. In de laatste minuten schoot ook Karl Kodat nog tegen de doelman aan.
De Marijntjes, die het slechts via tegenaanvallen probeerden en het soms niet onaardig deden, waren echter te peuterig in de afwerking. Ze bleken alvast goede sparring-partners
voor R Antwerp FC in de optiek van een cupwedstrijd, omdat ze nooit bereid waren ook maar enige toegeving te doen. Tot aan de rust bleven ze in de wedstrijd, dank zij het schakelwerk van Courant en Cajou. In de tweede helft werden ze eenvoudig in de verdrukking gespeeld door de rood-witten, die nochtans ook niet aan de einde seizoensverschijnselen ontsnapten en zich steeds nerveuzer maakten. Gebrek aan tempo, inzet, inspiratie en ook wel cohesie resulteerden in een middelmatige verrichting, zonder hoogtepunten, maar met veel stapelspel. Overigens was er een dwarsstaande wind, die de bal gekke capriolen deed maken en oorzaak was van veel balverlies en slechte voorzetten (bron: onbekend).
Antwerp Clubblad zag het zo
Laat in een wedstrijd die door het nonchalant vertoon van onze jongens en het povere spel van het gastelftal dikwijls de ergernis van de kijkers opwekte, mocht Alfred Riedl de bal op het elfmeterpunt leggen. Om te scoren en meteen de overwinning op zak te steken was het voor R Antwerp FC echt nodig dat België's topscorer een strafschop mocht trappen! Het had allemaal misschien anders verlopen indien Jos Heyligen één van de twee kansen had kunnen grijpen die hem in de eerste twee minuten van de wedstrijd voor de voeten waren gevallen. Niettemin wordt met de zege alvast de derde plaats veiliggesteld (bron: Antwerp Clubblad-21 - 15/05/1975).
|
